Cd recensie K3: MaMaSé

Twee keer tekenden ze voor hét tv moment van het jaar. Op 23 maart 2009 werd een druk bijgewoonde en vooral emotionele persconferentie bekend gemaakt dat Kathleen met K3 stopte. En op 3 oktober werd na een lange zoektocht op vtm tijdens een drukbekeken live tv show Josje Huisman als nieuwe blonde van K3 gekroond. Nu tekent het nieuwe trio voor misschien wel hét muzikale moment van het jaar. In geen tijd kreeg hun dubbelaar MaMaSé een platina plaat. Hoe verklaar je dat succes? Simpel: het schijfje is een van de betere Nederlandstalige albums sinds jaren, toch zeker binnen dit genre.

Opener MaMaSé doet het als single al weken uitstekend. Al zeven weken staat het op de eerste stek, weinig Nederlandstalige singles die dat nadoen. Reden: het nummer is steengoed. Africa meets Gigi d’Agostino, zo beschrijven we dit nummer graag. Afrikaanse ritmes en klanken (ook op het einde van de song) worden gecombineerd met beats die soms wat doen denken aan The Riddle van Gigi d’Agostino (origineel van Nik Kershaw). De sfeer is uitgelaten en ronduit optimistisch. In crisistijden, kan dat geen kwaad. Ook aan de meerwaardezoeker is gedacht. In de tekst zijn verwijzingen te vinden naar eerdere hits van K3 zoals Teleromeo en Oya lélé.

De aanstekelijke intro van het nummer werd tevens gebruikt voor de uitzending “K2 zoekt K3”. Dat is niet onbelangrijk. Frans Bauer bewees immers vroeger al met zijn realitysoap dat het nummer “Heb je even voor mij” een hit kon worden wanneer het tevens de generiek- en aftitelingssong was van een drukbekeken tv-programma. Met dat verschil, dat zijn nummer al langer uitgebracht was voor het een hit werd. Dat de 3 finalistes van “K2 zoekt K3” in de videoclip voorkomen, zal ook wel zijn effect gehad hebben. Maar al bij al wordt die op weinig tv-zenders gedraaid. Ook radio’s boycotten K3 in hun playlists. Dat was vroeger wel anders, bij radio Donna bijvoorbeeld werd K3 een tijdlang wél gedraaid. Logisch volgens ons, want een publieke omroep moet er voor alle Vlamingen en hun muzieksmaak zijn. Zeker als die muziek moeiteloos de hoogste regionen van de hitparade haalt.

Naar dat verleden met radio Donna verwijst K3 ook. Op het einde van “Radio” zingt Karen al grappend “Radio K3” op de tonen van de oude jingle van… jawel Radio Donna. Een andere ode doen ze aan Blankenberge, waar ze tijdens de zomermaanden met Tien om te Zien veel op het podium stonden. Het nummer is ongeziene en onbetaalbare city marketing voor deze Belgische kuststad. Want uiteraard willen wellicht heel wat kids straks weten wat of waar dat is.

Ronduit ingenieus is dit album dus. Met “de politie” heeft K3 nu zijn eigen “In the navy”-achtige song. En “Handjes draaien” zou wel eens snel bij jonge ouders voor baby’s het gekende “Handjes draaien koekebakkevlaaien” kunnen verdringen.

“Lollypopland” begint meteen met zijn refrein, dat werkt vaak. En ook hier is dat het geval. Het nummer werkt aanstekelijk en je blijft er na de eerste beluistering mee in je hoofd zitten. Een ideale earcatcher dus. Zelf hebben we ineens ook zin om koningin van Lollypopland te worden. Alleen vinden we suikerspinnen die aan bomen groeien maar niks. Liever iets dat langer op de tong blijft liggen…

“De revolutie” is folk op een dancebeat. Ronny Verbiest horen we op accordeon, Geert Waegeman bespeelt de viool. Iets over de helft horen we wat onder andere ook Manu Chao op Me gustas tu deed met Radio Memba. Het nummer wordt even onderbroken met een bericht van een “radiozender” met wat effect op de gesproken stem. Hier heet de radiozender “Radio revolución”.

Muzikaal vinden we de pareltjes echter helemaal op het einde van het album. Geen dancebeats te bespeuren bij het funky “Hey hey” dat over een hondje vinden gaat en aan papa vragen of je die mag houden. “Please” horen we Karen smeken. Later evolueert het nummer naar het vinden van een jongen, waarbij opnieuw de vraag aan papa wordt gesteld:”papa mag ik hem houden?”. Schattig nummer.

Oma’s mogen dan wel aan de top zijn, ze hebben ook wel eens de minder fijne eigenschap om wel eens dood te gaan. “Wanneer zie ik jou terug” is een prachtige ballade met vooral gitaar en drum geworden. Voor heel wat kinderen is er nu ook eindelijk een nummer waarbij ze hun gemis en verdriet over een overleden vriendje, vriendinnetje of familielid kunnen plaatsen. Een song waar Karen, Kristel en Josje zich bewijzen als zangeressen zonder effecten op hun stem.

In geen tijd heeft Josje een parcours afgelegd dat er mag zijn, van danseres naar zangeres. Ok, Kristel Verbeke is veruit de beste zangeres van K3. Ook dat wordt bevestigd op dit album. Maar Josje’s vervlaamste dictie werkt wel. Er valt bij haar geen “politsie” of “revolutsie” te bespeuren. En Karen. Ja die klinkt heerlijk hees, zoals we gewend zijn.

Op het tweede schijfje staan 12 oudere hits van K3. De meeste nummers werden ook opnieuw ingespeeld met de muzikanten. Voor jonge papa’s en mama’s is dat meegenomen dat ze meteen met twee schijfjes “mee” zijn.

< Bert Hertogs > voor musicnews.be

Onze favorieten:

MaMaSé, Lollypopland, De revolutie, Hey hey en Wanneer zie ik jou terug

En wat de oudere hits betreft zijn we onvoorwaardelijke fan van Toveren en Verliefd.