Cd recensie Bart Peeters: De ideale man

De Ideale Man, het nieuwe album van Bart Peeters is een melting pot van kleuren en geuren. Na 49 minuten hebben we een zeer divers gevoel omdat er zoveel stijlen passeren. Maar ook omdat geniale nummers tussen minder interessant materiaal staan. Peeters’ stem klinkt bij enkele nummers ook behoorlijk vermoeid en soms lijkt hij over weinig marge te beschikken met zijn hoge noten. Het album is zo heterogeen qua stijlen en niveau dat we ons afvragen of die handel buiten de theaterzalen wel veel herbeluisterd zal worden. Na enkele luisterbeurten valt ons immers op dat we het een en ander beginnen te skippen.

Peeters neemt risico’s met dit album en trekt meer dan ooit de kaart van de wereldmuziek. Dat hij genres wil uitproberen, siert hem. Maar hij flirt ook met de beperktheid van zijn stem wanneer hij op Marokkaanse wijze rond 2 hoge noten vibreert bijvoorbeeld op “denk daar maar eens aan” in “zelden of nooit”. Violen en accordeon mogen voornamelijk de klankkleur van het nummer bepalen. Balkanbeats horen we in “Het menselijke brein”, dat een vioolsolo kent.

Vrolijk nummer is “In de plooi” met zijn verschillende ritmes en koperblaasinstrumenten tijdens een solo. Maar het kan nog iets gewaagder in het heerlijke “Matongé” bijvoorbeeld, een ode aan de Matongéwijk in Brussel. Het Zwart-Afrikaanse nummer bevat ook reggae-elementen. Je zou er van gaan dansen.”Verlangen jouw atomen ook zo naar zacht geweld” zingt Peeters in de mooie ballad “Vervaldag” waarin hij pleit voor een nieuw begin, begeleid door een stel strijkers. Toegegeven, tekstueel is het refrein geniaal. Een mooi muzikaal cadeau kreeg Peeters van Jan Leyers die de muziek van het nummer voor zijn rekening nam. Een woord dat we wel enkele keren horen op de plaat is “neurotisch” in “In de plooi” en “Rood in Parijs”.

Voor “Bovenste la” leent Peeters muzikaal bij Astor Piazzolla’s Libertango. Nergens in het hoesje wordt dat vermeld… Het nummer is in zijn refrein zo repetitief en daardoor werd het door ons als een van de eerste overgeslagen na enkele beluisteringen. “De ondoordringbaarheid van Mortsel” gaat over de fileproblemen daar, begeleid door gitaren en accordeon. Maar noch qua tekst, noch muzikaal is het nummer voldoende interessant om bij te blijven stilstaan. Beter had Peeters zijn grieven in een brief aan de burgemeester van die stad gericht dan er een nummer rond gemaakt.  “Rood in Parijs” is behoorlijk monotoon in zijn strofes en boeit pas in zijn instrumentaal gedeelte. “Terlenka” is in hetzelfde bedje ziek. Van Alicia Keys leent ie “A woman’s worth” om er “Een echte vrouw” van te maken. Vooral de fijne pianomelodie valt ons op. Maar ere wie ere toekomt: Alicia Keys. Het blijft immers een halve cover. Carlo Mertens mag de didgeridoo en Dick Van der Harst de slangenbezweerdersschalmei boven halen tijdens “Hoe de sterren staan”.

Andere songs, zoals het titelnummer, “Bovenste la” en “Een winnaar is veel mooier” zijn ons té theatraal en wellicht daardoor snel uitgewerkt. Ze werken volgens ons ook minder thuis in de zetel of aan het stuur in de auto. Aan “Nachtwinkel” associëren we in de verste verte geen romantiek. Toch vraagt Peeters op intimistische walstoon, begeleid door accordeon: “laat mij je nachtwinkel zijn”. Een sterke afsluiter na heel wat middelmatig werk dat tussen “Vervaldag” en de laatste track staat. Bart Peeters blijft dus wisselvallig, 7 songs vinden we wat aan de magere kant van de 14. 4 Nieuwe blijven na meerdere luisterbeurten meer dan overeind.

In de deluxe versie covert Peeters Bob Dylan’s “Make you feel my love” naar “hoeveel ik van je hou” sober gehouden met strijkers, accordeon en gitaar. Daarna volgen enkele live versies van oudere nummers. De bonus cd wordt afgesloten met misschien wel de meest emotionele versie van “Een vriend zien huilen” dat op 25 juni 2009 werd opgenomen in het Rivierenhof in Deurne. Een nummer dat Peeters toen opdroeg aan Yasmine die op deze dag uit het leven stapte. Nergens krijgt de luisteraar dat echter mee. Zeer jammer...

< Bert Hertogs >

Onze favorieten: In de plooi, Matongé, Vervaldag en Nachtwinkel