Recensie Geronimo Stilton: Fantasia

Geronimo Stilton in’t midden

Waar anders dan in Muizen kan de mu(i)sical Fantasia rond de muis Geronimo Stilton in première gaan? In het gezongen toneelstuk voor kinderen tussen 6 en 12 moet Stilton (James Cooke) in het Rijk van Florissant geraken. Want daar ligt prinses Florina (Fleur Brusselmans) te slapen tot ze een kus van een ridder met een puist op de neus krijgt. Dan alleen kan de vloek van Strega (Frank Hoelen) ongedaan gemaakt worden en Florina uit haar eeuwige slaap komen. Het toeval wil dat Stilton ’s ochtends is opgestaan met een puist op zijn – jawel - neus.

Stilton en de pad Prulletje Prulschrijver (Wim Van den Driessche) moeten door 6 rijken trekken vooraleer ze in Florissant, het rijk van de feeën geraken. Eerst moeten ze door het heksenrijk Wicca waar Strega (Frank Hoelen) heerst. Daarna moeten ze in het rijk van de zeemeerminnen Atlantis de impulsieve willetjes van Sirenia (Fleur Brusselmans) doorstaan om daarna voorbij Vlam te geraken in het drakenrijk Dragonië. Voorbij Zotteklap, het rijk van de aardmannetjes geraakt Stilton pas na het beantwoorden van 3 raadsels van Enigma (Fleur Brusselmans). Tijdens spannende momenten is het zo stil als een muis in de circustent.

In Miniatura, het rijk van de kabouters, volgt een trap-niet-op-de-kabouters-dans waarna ze in Immensia, het rijk van de reuzen, mee op zoek gaan naar de naam van de Reus die deze vergeten is. Heel wat gereis dus in deze mu(i)sical en dat moet voor de nodige muizenissen gezorgd hebben bij regisseur Jasper Verheugd. Hoewel de huidige creative director van Studio 100 behoorlijk zijn best deed, verliest de voorstelling vooral in het eerste deel aan spankracht. Het duurt allemaal wat te lang, de voorstelling mist snelheid en dat is nefast voor de kids om “Fantasia” voldoende boeiend te houden in dat eerste deel. In deel 2, wanneer kindjes mee op het podium komen om met de kabouters te dansen, een kind in het publiek de magische toverstaf mag laten draaien om naar het volgende rijk te gaan, worden ze ook meer betrokken. De decorelementen, duidelijk op wieltjes, de wolken en rekwisieten mochten wat ons betreft iets minder budgetvriendelijk.

De liedjes zijn best leuk, maar helaas moeilijk verstaanbaar vooral bij de ensemblenummers in deel 1. Pas in deel 2 komt het beste nummer, de titeltrack “Fantasia” en een leuk “Trap-niet-op-de-kabouters-dans” dat verdacht veel weg heeft van een sirtaki. In de liedteksten komen moeilijke woorden of termen als gecrèmebruleerd, Fatboy Slim, dentaal, een blaasinfectie,… voor. Wij vragen ons sterk af of (een deel van) de doelgroep zulke woorden wel begrijpt.

Humor voor de ouders is er ook. Wanneer Stilton in het zeemeerminnenrijk komt, spreken we over een – jawel – “natte muis”. Brusselmans krijgt een verleidelijke song “Onderwaterplezier” waar ze veel meer mee kan doen qua acteren dan ze nu doet. Het duo geraakt van de zeemeermin af door de badstop uit te trekken: visueel een van de knapste vondsten in deze voorstelling.

Een ontdekking voor ons is Ariane Van Hasselt in de rol van kaboutervrouw Cantharella die al 500 (“al 500?” horen we een kindje achter ons verbaasd fluisteren) jaar getrouwd is met Boletus. Haar zang en dictie is perfect. Gisteren was ze nog een grijze muis voor ons, want Van Hasselt is pas in juni afgestudeerd in de Fontys dansacademie van Tilburg. Haar eerste professionele musical zet ze dus zeer overtuigend neer.

Wie qua zang en dictie ook nooit ontgoocheld is Wim Van den Driessche als de pad Prulletje Prulschrijver die weliswaar zijn nummers niet mimisch kan ondersteunen, maar ze wel op grappige wijze met handen en billen ondersteunt. Met Sam Cooke zingt hij het mooie “Vrienden misschien” waarbij beiden voorzichtig praten over hun vriendschap.

In Zotteklap krijgt Cooke tijdens de première even af te rekenen met een microfoon die wat verschoven is in zijn muizenmasker. We horen dan een muis in een bokaal zingen zo lijkt het wel. Cooke zit dan even als een muis in een val want moet blijven verder spelen. Gelukkig redt de pauze hem om het euvel te verhelpen.

Heeft de berg een muis gebaard met de musical Fantasia? Neen, absoluut niet. De toffe muziek van Koen Brandt, die in verschillende stijlen componeerde is absoluut zeer genietbaar. Qua storytelling zijn we van het eerste deel niet helemaal overtuigd, ook decors en rekwisieten konden beter. We noteren verder een overtuigend debuut van Ariane Van Hasselt in een bijrol en ook Wim Van den Driessche is opnieuw meer dan aardig op pad met zijn glansrol. Stilton zelf is op zijn best wanneer hij niet te snel moet praten of zingen. Wanneer dat wel het geval is, durft Cooke wel eens minder goed verstaanbaar zijn. Als een echte ster mag hij op het einde van de voorstelling het nummer “Fantasia” hernemen en doet dat bijna als een popartiest in het Sportpaleis zou doen. Hij staat immers een ganse show letterlijk en figuurlijk in het midden van de belangstelling wat niet te onderschatten valt. Alle acteurs moeten immers rekening houden met het publiek links, rechts en recht voor hen omdat het podium tot in het midden van de tent gaat.

< Bert Hertogs >

De songlist:

1. Druk druk druk
2. Nooit bij naam genoemd
3. Wicca wezens
4. Onderwaterplezier
5. Vrienden misschien
6. Een H voor een A
7. Vragenvuur
8. Trap-niet-op-de-kabouters-dans
9. Rara reus
10. Florina ontwaakt
11. Fantasia