Recensie Crazy Shopping, The Musical

“Er zijn kosten aan, en veel” schreven we halfweg deel 2 in onze notities van Crazy Shopping the musical. Deze Nederlandse feelgoodshow gaat er totaal over. Overacting lijkt het codewoord, de Hollandse hysterie is nooit ver weg. De humor is ongezien plat en ook de muzikale arrangementen en het script zijn maar magertjes. Maar de knipooogjes naar andere musicals, de zangprestatie van Casey Francisco als Donna, onze eigen Kapelse Maja van Honsté in een komische bijrol als politieagente en het totaalconcept konden ons wél bekoren.

Aangekomen in de Stadsschouwburg wanen we ons in een chique grootwarenhuis.  Mannenparfum wordt ons aangeboden zodat de laatste pizzageurtjes van het diner wat gecamoufleerd worden. Het programmaboekje in A5-formaat zou net een glossy vrouwenblad kunnen zijn dat perfect in een handtas past. Tussendoor horen we een stem aankondigen dat we onze handen onder handen kunnen laten nemen. Na de musical krijgen we een goodiebag mee naar huis met allerlei staaltjes van schoonheidsproducten in en kortingsbons. Helaas zit er heel wat tussen waar je voor naar Nederland moet trekken.

Crazy Shopping the musical gaat over 4 koopverslaafde dames: Thérèse Blauwaert (Miranda van Kralingen), Annemarie (Caroline Mout), Donna (Casey Francisco) en Puck Brederode (Antje Monteiro). Blauwaert is getrouwd met de minister van Financiën, moet steeds de borderelletjes bijhouden van haar uitgaven terwijl haar man meermaals Mari-Claire’s seksclub bezoekt. Blauwaert is echter ook een kleptomane. Van Honsté zal haar betrappen wanneer ze bh’s wou jatten. “Wa waren wij hier van plan? Gierigen Hollander” zegt ze als Antwerpse flik. Het publiek gaat neer van het lachen. Blauwaert krijgt de scheidingspapieren voorgeschoteld en valt terug naar haar zwaar Amsterdams accent tijdens “Bij ons in de Jordaan” en andere nummers. Een knipoog naar Ciske de Rat.

Annemarie leeft dan weer boven haar stand. “De Aldi is om de hoek” krijgt ze te horen in het luxewarenhuis Overvloet. Stiekem slaat ze al haar inkopen op in een garagebox. Maar haar man Joep komt er achter. “Laat me alleen” van Rita Hovink zingt ze dan of later “Even aan mijn moeder vragen”.

Puck staat in het rood, letterlijk en figuurlijk. Om haar schulden af te betalen zal ze naar de seksclub gaan om wat bij te verdienen onder de naam Priscilla. Maar eerst zal uitbaatster Mari-Claire (Renske Hoeksema) een telefoontje doen met haar Duitstalige plastisch chirurg om haar opnieuw een “jonge poes” te geven. Daarna volgen nog expliciete teksten rond snoeibeurten en zo en volgt een “operatie”-scène waarbij we onze voetjes omhoog doen, zodat het niveau zou kunnen passeren. “Wat ruist er door het struikgewas?” zingt de vrouwelijke chirurg in het Duits. Ook Blauwaert is volgens Mari-Claire nog eens toe aan een botoxbehandeling. “Ik kan mijn Hummer in die kloof parkeren” luidt het.

Maar dé beste rol is die van Donna, gespeeld door Casey Francisco, die samen met dominee Bob een stel vormde. Veruit is zij de beste gospelzangeres van het kwartet. “Sometimes I feel like a motherless child” brengt ze met veel gevoel. Ook later zal ze met dominee Bob een overtuigend “Omarm me” van Blöf brengen. Hij zal uiteindelijk de 4 dames tot de “stop ons shoppen”-kerk doen bekeren en een gospelkoor “the Shopping Sisters” vormen waarbij ze “Crazy”, “I will follow him” (uit Sister Act) , “Climb every mountain” (uit the Sound of Music), “Ain’t no mountain high enough”, “The best”, “We don’t need another hero” en “We are family” zingen. Wanneer Mari-Claire gestorven is na een mislukte operatie wordt ze gecremeerd omdat er gevreesd werd voor bodemvervuiling. Annemarie weet dat “elk vogeltje zingt zoals het gebekt is en schijt waar er plek is.” Terwijl we ontploffende geluiden horen wanneer Mari-Claire gecremeerd wordt, zingt het kwartet nummers als “Feeling hot hot hot”, “Fire”, “Vonken en vuur”, “Relight my fire” en “Disco inferno”. De Hollandse spot gaat dus ver, zeer ver. Eigenlijk all the way. De musical scoort ook nogal makkelijk door (inter)nationale hits aan te snijden ipv eigen composities te brengen.

Crazy Shopping zet dus ook de Nederlandstalige muziek in zijn hemd. Dat Tony Neef als Dominee Bob “Papa” van Stef Bos parodieert, vinden we er vér over gaan.  Tijdens “Ik zou je het liefst in een doosje willen doen” uiten de vrouwen hun liefde voor een nieuw paar schoenen.

“Ik leef niet meer voor jou” van Borsato kent naar het einde van deel 1 dan weer een armtierige begeleiding op synthesizer. De arrangementen zijn meermaals te zwak, met als dieptepunt “I put some new shoes on”. Naar het einde dalen goodiebags naar beneden op de tonen van the Phantom of the Opera, een verwijzing naar de luster die in die musical valt.

Oorspronkelijk zou Crazy Shopping the musical al van 4 november in Antwerpen te zien zijn. Wegens succes werd de voorstellingreeks ingekort tot 4 shows en was de eerste show op 11 november.

Conclusie: er zijn kosten aan Crazy Shopping the musical én veel.

< Bert Hertogs >