Recensie Jean Michel Jarre

Electronica-pionier Jean Michel Jarre was neergestreken in de Stad aan de Stroom. Waar hij in het verleden mythische concerten gaf op dito locaties zoals de Verboden Stad, het Tian’anmenplein, Place de la Concorde, het Rode Plein of aan de torens van Houston, was zijn wereldtournee ‘2010’ gedownsized op schaal van concertzalen.

In het geval van het Sportpaleis mag je dit ook letterlijk nemen want de zaal was in functie van de podiumopstelling voor 1/3 afgezoomd met zwarte doeken. In combinatie met een leeg balkon en een niet uitverkocht middenplein klokte de wijzer af op zo’n 3500 toeschouwers en gaf het geheel een ongewone aanblik.

Kon de toetsenwizard deze kille zaal warm maken met zijn visionaire sound?

Uiteindelijk wel maar het heeft hem wel tijd, zweet en vooral veel opzwepend handgebaar gekost. De goeroe himself daalde tijdens de intro neder langsheen de achterste trappen van de zaal, vrolijk handjeszwaaiend naar het verkleumde publiek. Jarre werd geruggensteund door 3 medezielen waardoor het kwartet een Kraftwerk-look kreeg. Bovendien stond er een museum aan Moog synthesizers en mellotrons op het podium. Moderne digitale instrumentatie is duidelijk niet aan hem besteed. Jarre zou zelfs later in de set een theremin bespelen, over antieke spacey sound gesproken.

De set begon over het algemeen rustig, soms aarzelend met alleen ‘Equinoxe 5’ en ‘Magnetic Fields 2’ als tempomakers. Het was wat zoeken naar het juiste ritme dat nooit gevonden werd. Wat ook niet gevonden werd, was de link naar het thema, Arthur C. Clarke, de schrijver van o.a. ’2001: A Space Odyssey’, die zelf Jarre’s muziek als inspiratiebron gebruikte.

Pas vanaf ‘Equinoxe 4’ begon het plaatje te kloppen met meer visuals op de achtergrond maar vooral meer lasershow. Op die momenten merken we dat er een mutualisme ontstaat tussen Jarre’s muziek en het visuele aspect. De vonk sloeg pas over met ‘Rendez-Vous 4’, het meest commerciële nummer uit Jarre’s catalogus. Mensen gingen her en der een dansje plaatsen, meestal in het zicht van een zittende genieter. Hierna doofde de set echter wat uit.

Het publiek vroeg meer en kreeg dit ook. Jean Michel kondigde de bisnummers aan als ‘iets dat men kent…of niet’. Met zijn eerste hit ‘Oxygene 4’ ging hij meer dan 30 jaar terug in de tijd. De song ‘Fin de siècle’ was als eerbetoon bedoeld aan Antwerpen, maar was eigenlijk een saaie bedoening. Gelukkig gaf Jarre als uitsmijter een reprise van ‘Rendez-Vous 4’: het publiek veerde terug recht, zelfs op het middenplein stond men te springen.

Een grootmeester als Jarre kan teren op een backcatalogus om u tegen te zeggen.  Maar dit is geen recept voor een onvergetelijk concert. Daar moet iets meer dan wat handgebaar tegenover staan.

< Danny Héroufosse >

De setlist:

Oxygene 2

Magnetic Fields 1

Equinoxe 7

Equinoxe 5

Rendez-Vous 3

Magnetic Fields 2

Souvenir Of China

Oxygene 5

Variation 3

Equinoxe 4

Statistics Adagio

Revolution

Rendez-Vous 2

Rendez-Vous 4

Chronology 6

Chronology 2

Bis

Oxygene 4

Oxygene 12

Fin de siècle

Rendez-Vous 4