Recensie Oliver! De musical

Eerlijk? Wij zijn musicalsceptici. Het genre heeft ons wellicht al te vaak ontgoocheld en stuurde ons wel eens vaker met een “is dit alles?”-gevoel naar huis. Slechts zeer zelden, bij les Misérables, Belle en het Beest en Annie hadden we de zin om na het verlaten van de voorstelling een nieuw ticketje te bestellen. “Oliver!” past nu in dat rijtje thuis:  “A musical you love to see twice or even more.”

Interview met de 3 Olivers

Interview met Frank Van Laecke

De musical is gebaseerd op het boek van Charles Dickens en speelt zich af in het grauwe Londen van de 19^de eeuw. Oliver Twist wordt verkocht aan begrafenisondernemer Mr. Sowerberry omdat ie meer soep wou in het weeshuis. Maar lang duurt zijn verblijf niet bij de Sowerberry’s. Hij vlucht er weg. “The Artful Dodger” neemt hem mee naar Fagin’s zakkenrollerbende. Nancy, de barmeid, komt op bezoek en schiet best wel op met Oliver. Zij zal het voor hem opnemen en ja, moederlijke gevoelens voor hem koesteren. Oliver krijgt een snelcursus zakkenrollen, maar Mr. Brownlow ontdekt te snel dat ie bestolen is tijdens Olivers eerste opdracht. Hij beschuldigt de jongen onterecht van diefstal maar kan dat niet sterk maken. Oliver blijkt ziek, en de rijke man ontfermt zich uit schuldgevoelens over het lot van de jongen. Wanneer hij een pakketje boeken en wat geld meegeeft aan de jongen, om aan iemand te bezorgen, keert Oliver niet meer terug. Hij is door Nancy en haar vriendin Bet tot bij Fagin en de schurk Bill Sikes gebracht. Ze vrezen dat Oliver hen verraden heeft. Mr. Brownlow vindt ondertussen opmerkelijke gelijkenissen tussen Oliver en het portret van zijn overleden dochter Agnes. Hij looft een beloning uit voor al wie info heeft over Oliver.  Mr. Bumble en de weduwe Corney krijgen van een oude stervende dame te horen dat ze ooit een bevalling meemaakte in het werkhuis waarbij de moeder het leven liet. Haar gouden medaillon heeft ze bijgehouden. Hiermee trekt het duo naar Mr. Brownlow die nu weet dat Oliver zijn kleinzoon is. Nancy belt bij hem aan en regelt een afspraak om middernacht bij London Bridge. Maar Bill Sikes is er voor Mr. Brownlow en vermoordt zijn geliefde Nancy. Een achtervolging op Sikes wordt ingezet. Het leven van Oliver staat op het spel.

Meer dan voldoende stof dus voor een stevige musical die in eerste instantie gedragen wordt door de kinderen. Op tweede kerstdag zagen we “groep geel” in actie met Guust Vandenbussche als Oliver en Olivier Scheers als Dodger. De twee zijn elkaars tegengestelden, en dus goed gecast door regisseur Frank Van Laecke. Oliver heeft vooral een zangrol met een “Waar zou liefde zijn” als misschien wel moeilijkste nummer voor hem. Het liedje vraagt een getrainde stem met behoorlijk stembereik die vlotjes van het ene akkoord naar het andere kan surfen en terug. Vandenbussche brengt het er zeer goed van af, al hanteert hij soms iets te nadrukkelijk het Algemeen Nederlands. Fan van zijn stemtimbre zullen we echter nooit worden. We vinden hem te kelig klinken. Soms zet hij wel enorm veel druk op zijn stembanden, lijkt de buikademhaling zoek en klinkt hij dus wat hees en ijl. Scheers schittert dan weer tijdens “Kom er maar bij” (naar “Consider Yourself”) wanneer hij Oliver uitnodigt om ook zakkenroller te worden. Deze uitbundige song zit Scheers als gegoten. Het acteren gaat hem er zeer goed in af. Al durft hij qua dictie wel eens wat inslikken in het tweede deel.

Oliver! kampt in het begin van de musical met een serieus humorprobleem. Wanneer Mr. Bumble en de weduwe Corney versiert heeft hij het over: “Ik kan je mooi poesje zien.” verwijzend naar de kat. Later verwart hij “Corney” met “Horney” en ziet hij met haar een “tet-à-tetje” wel zitten. We dachten dat dit soort humor van vorige eeuw dateert, maar blijkbaar vergisten we ons. Een verademing is dan ook Fagin, de sympathieke schurk. Een rol die Peter Van den Begin helemaal naar zijn hand zet. In “Pikken wat je pakken kan” claimt hij een solo. Later spiegelt hij het publiek met een zilveren schotel en meent hij dat het een minder mooi beeld geeft dan toen hij er in gespiegeld werd. Sikes kan hij voor zijn gestolen zilverwerk niet betalen met de smoes: “Dacht ge nu echt dat ik cash had met al die zakkenrollers hier?” In een intiem moment met zijn schatkistje waar een pareltje, robijntje, halssnoer en een kroontje in zit, komt zijn tv-rol van Debby terug in hem naar boven wanneer hij het kroontje op heeft. “Nancy komt straks” belooft zij, wat ook volledig klopt in het Oliver!-verhaal dan.  Wat hij haar typetje laat doen is ronduit hilarisch. Van den Begin steekt de draak met de Bourla en spaart ook het publiek op het balkon niet.

Wanneer Nancy opkomt, is het even wennen. Niet Hilde Norga, wel haar understudy Liv Van Aelst, vertolkt de rol omdat Norga ziek is. “Wat een leven” is een eerste nummer dat zij overtuigend neerzet. Maar het is vooral in het tweede deel dat Nancy’s personage verder wordt uitgewerkt. Het tweede deel begint in het café met een aanstekelijk “Hoempapa” dat Van Aelst perfect neerzet op tafel terwijl ze met haar rok zwaait. Die sfeer zal al snel kantelen wanneer Bill Sikes (Peter Van de Velde bewijst na Daens opnieuw de ultieme bad guy te kunnen neerzetten) binnenkomt. Ondanks dat alles ziet Nancy haar Sikes graag. In het bloedmooie “En toch... hij ziet mij graag” zingt ze dat. Van Aelst zet hier een voortreffelijke solo neer, die intimistisch en klein begint met een streep strijkers en onder andere dwarsfluit. Naar het einde toe trekt het nummer open en haalt haar stem moeiteloos de hoge noten. Na zo’n prestatie vragen we ons af wat Van Laecke en zijn team bezield heeft om haar slechts de rol van rozenverkoopster te geven. In de zomervakantie miste Norga enkele repetities na een ongelukkige val. Van Aelst kon toen al de rol instuderen en overnemen van Norga wat nu ook zijn vruchten afwerpt. We geloofden al langer in haar kunnen als zangeres, maar in Oliver! kon ze ons ook overtuigen in haar spel. Als actrice lijkt Van Aelst dus gegroeid.

Peter Van den Begin mag dan wel de minst geschoolde zanger van de groep zijn, met een aanstekelijk relativeringsvermogen brengt hij zijn nummers zoals “Wat brengt morgen?” (naar “Reviewing the situation”) waarbij hij in zijn neus peutert, de dirigent teken doet dat de vioolsolo er lichtjes over gaat, de man van Melle imiteert, later even gespeeld zijn tekst kwijt is om zich tenslotte de belangrijke vraag: “wie wisselt het decor voor mij?” te stellen.

Genoten hebben we van het spel- en zangplezier van de kinderen, en de prestaties van Van den Begin en Van Aelst. Vol humor, warmte, relativeringsvermogen, prachtige decors en kledij, en vooral: steengoede songs van Lionel Bart die volledig live met orkest gebracht worden, is dit een geschenk voor musicalsceptici als wij, een lichtpuntje om stilaan terug te geloven in de mogelijkheden van het genre.

< Bert Hertogs >

Oliver! De musical speelt nog tot 20 februari 2011 in de Stadsschouwburg in Antwerpen en trekt daarna van 1 tem 6 maart 2011 naar de Capitole in Gent.