Recensie Anubis show: "het Mysterie van het verborgen symbool"

De derde Anubistheatershow streek voor één dag neer in Vlaanderen. Slechts twee voorstellingen van “Het mysterie van het verborgen symbool” maken pijnlijk duidelijk dat heel wat Vlaamse fans van het eerste uur de overgang naar de nieuwe bewoners niet hebben verteerd. Stond er op de langspeelfilm “De wraak van Arghus”-dvd met Nienke en co. nog een 9+ symbool als kijkwijzer, dan werd dat met de televisieafleveringen van de nieuwe lichting op dvd 5+. De theatervoorstelling gaat mee in die trend om een jonger publiek te bereiken. Ideaal voor al wie onder de negen jaar is, zo lijkt ons. Want de show is helemaal niet spannend maar leest eerder als een sprookje, een wandeling door het magische woud waar een paar opdrachtjes moeten uitgevoerd worden. Voor natte onderbroekjes tijdens de show of ’s nachts moeten de ouders dus al niet vrezen. De voorstelling is gewoon erg zwak.

Het is zondag. Dat valt mee want het ís ook zondag. Arlène, de eigenares van Huis Anubis laat Anastacia (Sanne-Samina Hanssen) , Pim (Alex Molenaar), Sterre (Jennifer Welts), Marcel (Juliann Ubbergen) en Raphael (Roel Dirven) een avondje alleen. “Huiswerk maken en vroeg naar bed.” is haar advies maar daar komt maar weinig van in huis. Op de radio horen de vijf namelijk dat een Keltische steen gestolen werd uit het Gallo-Romeins museum in Tongeren. Sterre blijkt de enige die gelooft in een magische wereld. Maar wanneer een Keltisch boek over de mystieke wereld zomaar uit de boekenkast valt, beginnen de eerste twijfels te rijzen.

In het boek lezen ze dat de steen het Keltisch Levenswiel met de 5 ringen is. Hij is in twee gebroken en daardoor ontstonden twee werelden los van elkaar: de onze en de mystieke wereld. Maar de mystieke wordt steeds meer verdrongen. De legende wil dat de druïde Stix (Mark Crone) de tweede helft van de steen heeft. Aangekomen in een magisch woud, nadat ze allemaal de steen aangeraakt hebben, moeten Sterre en haar vrienden op zoek naar vier ringen. Stinkdier Skunk (Marc Krone) geeft Pim een raadsel waarvan het antwoord een 3-letterwoord is met een luchtje aan. De Ring van de Aarde kan Marcel uit de handen – of beter takken – van de pratende eik des overvloeds krijgen waarin hij verstrikt is omdat hij aan de vruchten van de boom gezeten heeft. Om los te geraken én de ring te ontvangen moet hij de leeftijd van de eik raden en dat op de seconde nauwkeurig. Het personage Marcel kan echter nooit dat van Appie doen vergeten want dat was veel sterker.

Enkel de horoscooptekens van vuur (Boogschutter, Leeuw en Ram) zijn goed om de Ring van het Vuur binnen te halen. Daarvoor vragen de vrienden hulp aan het publiek omdat niemand van hen het sterrenbeeld heeft. Dat is ook meteen een van de zwaktes van deze show: er is veel te weinig interactie met het publiek, op dit ene tamelijk banale ding na. Ondertussen heeft de faun (half mens – half bok) Tabor (Gerben Grimmius) Anastacia met zijn toverfluit betoverd. Ze is verliefd op hem geworden, wil met hem trouwen en eeuwig in het woud blijven. Een iets aardsere outfit heeft Hanssen nu aan. Dit is verre van de Anastacia die we kennen. Een heerlijke wending voor Sanne-Samina Hanssen die een overtuigend duet “Mooi lief zacht” neerzet samen met Grimmius. Het is het enige muzikale hoogtepunt van de voorstelling dat later in een instrumentaal moment ook wat doet denken aan de canon in d van Pachelbel. Bij alle andere nummers wordt er te weinig doorgezongen en klinken de solo’s behoorlijk onzeker op het onzuivere af. Wel blenden de stemmen beter dan vroeger tijdens meerstemmige momenten. Anastacia kan uit de betovering stappen wanneer ze de Ring van het Water vindt. Maar er is geen water in de buurt…

Regisseur Jasper Verheugd zet met “Het mysterie van het verborgen symbool” een veel te kabbelend verhaaltje neer waar de spanningsboog ver zoek is. Als toeschouwer voel je nooit de sense of urgency, dat er tegen de klok aan opdrachten moeten vervuld worden bijvoorbeeld. Geen deadlinegevoel dus en dat tempert de spanning veel te sterk. Niet alles is trouwens even goed verstaanbaar. De dictie van de Nederlandse acteurs en actrices mag dus een stuk aangescherpt worden of anders moet Studio 100 overwegen om boventitels te voorzien voor producties uit Nederland die in Vlaanderen spelen. Visueel en qua decors waren de vorige shows straffer én ze waren daarnaast ook nog eens stukken interactiever. Het vijftal zingt te weinig door. Opener “Zondag” heeft nochtans overtuigende en krachtige stemmen nodig. Tijdens de gitaarsolo neemt Marcel even de benen van Anastacia vast als elektrische gitaar. Het is naast de grappige “metamorfose” van Anastacia, vertolkt door een overtuigende Sanne-Samina Hanssen, een van de weinige humoristische momenten die aanslaan.

Conclusie: De Huis Anubisshows met Nienke (Loek Beernink) en co. waren een pak boeiender op het toneel. Met de castwissel heeft Studio 100 gegokt en wat ons en wellicht ook een deel van Vlaanderen betreft blijkbaar ook verloren… Wat we nu te zien kregen, was een ontzettend fletse voorstelling.

< Bert Hertogs >

Songlist:

1. Zondag
2. Kunnen stenen iets vertellen?
3. De vijf zintuigen
4. Wat komen jullie doen? (nieuw nummer)
5. Ring van vuur (nieuw nummer)
6. Mooi lief zacht
7. Medley – Het huis Anubis, Het geheim, De vijf zintuigen