Recensie Fleurtje

Fleurtje van Theater Zuidervis is gesneden koek voor kleuters. Dat merkten we in een matineevoorstelling in de Rode Zaal van het Fakkeltheater. De kinderen laten meermaals van zich horen, geven (h)eerlijke commentaar tijdens de voorstelling op de meest onverwachte momenten. Maar vooral: het verhaal en het thema: verkeersveiligheid én de daarbij passende liedjes boeit hen ontzettend.

Sara Gracia Santacreu speelt Fleurtje die van Tante Flo met haar fietsje naar het bos rijdt en daar de Wonkeltjes tegenkomt. Die hebben wel iets weg van mensen, maar leven in het bos en weten dus niet wat er zich in de stad allemaal afspeelt. Dat geeft voldoende stof voor acteurs Dennis Oris en Benny Verheyen om de nodige “waarom”-vragen af te vuren op hun vrouwelijke collega. Als er een vraag wel vaker uit een kleutermond te horen valt, soms tot vervelens toe, is het wel “waarom?”. De voorstelling sluit dus ontzettend goed aan bij de leefwereld van de kinderen. Wanneer Pixie, een pop er bij komt, krijgen we een mengvorm van (muziek)theater en poppenspel te zien.

Winkie, heet de ene Wonkel, Krul, de andere. Van de Grote Finkel mogen ze niet naar de stad want dat is er veel te gevaarlijk vindt ie. Maar Fleurtje zal hen de belangrijkste regels meegeven en hem later samen met Pixie overtuigen. De Wonkels zelf, blijken dat niet meteen te durven vragen. Fleurtje heeft wél het lef. In het aanstekelijke “Stoppen aan de stoeprand” van Jonny Van Den Bruel zingen ze misschien wel een van de allerbelangrijkste regels voor een kind. Het is dan ook super om te horen dat de kinderen zo snel mee zijn met de tekst en melodie van het liedje. In geen tijd zingen ze enthousiast mee. Ook de andere liedjes Samen, het Wonkellied en Verloren zijn gesneden koek voor de kleuters.

Fleurtje is dus een toffe én leerrijke (school)voorstelling die het maximum haalt met een minimum van decor. Het zijn vooral de acteurs en de pop die de voorstelling dragen, en ze doen dat met overtuiging. De handtekeningsessie en foto’s met kinderen op het podium kreeg op den duur zelfs Studio 100-allures. Want wie wil er niet eens op een mousse paddenstoel vol met witte stippen zitten of zo’ (mooi) fluo lesjasje dragen?

< Bert Hertogs >