Recensie Skunk Anansie

Het concert van Skunk Anansie was meer dan een ‘trip down memory lane’. En dit had alles te maken met de energie van de frontvrouw Skin, een vleesgeworden Dulle Griet met een orkaankracht aan stemgeluid. Stonden de voorbije doortochten in het teken van hun reünie en hun best-of ‘Smashes and Trashes’, dan was deze avond het gevolg van hun vierde full-cd ‘Wonderlustre’, een boreling na meer dan 10 jaar inactiviteit. Ooit omschreven als een amalgaam van heavy metal en zwarte vrouwelijke woede, werd het handelskenmerk van Skunk Anansie dreigende, ingetogen songs met breed uitwaaierende refreinuitbarstingen.

De spil in het kwartet is onmiskenbaar Skin. Zij is buiten een opvallend figuur, getuigde de latex catsuit versierd met zwarte veren, een rockchick en podiumbeest pur sang. Met haar kaal hoofd, brede glimlach en energieke act sleurt zij de massa mee in haar wereld van liefde, politiek en frustratie.

De set vertrok nijdig met ‘Yes It’s Fucking Political’, een leuze die niet zou misstaan in de Wetstraat. Zoals steeds is het in de betonnen Lotto Arena tijdens de eerste nummers wat zoeken naar de juiste muziek- en stembalans. Maar wanneer dat op punt stond, was er geen houden meer aan. Een eerste publieksopflakkering was op te merken tijdens ‘Over the love’ maar het was Skin die de massa opzweepte om tijdens ‘I can dream’ recht te staan wat de aanwezigen dan ook gretig deden.

Tijdens ‘Weak’ brak het eerste ‘sing a long’-moment aan. Het publiek schreeuwde zich de longen uit het lijf terwijl Skin letterlijk door de voorste rijen werd gedragen. Met een springerige ‘Twisted’ ging de sneltrein richting einde eerste deel.

De vox populi vroeg meer en kreeg dit ook met een massaal meegezongen ‘Hedonism’. Dat de fans Skin graag zien, was duidelijk. Andersom ook. Zo nam ze even tijd om een half-flauwgevallen fan over de veiligheidshekken te begeleiden, om vervolgens een trits uitgelaten jongeren op het podium uit te nodigen om met haar ‘Little Baby Swastikka’ te brullen. En nog was het niet genoeg. Met een akoestische ‘You’ll Follow Me Down’ werd een stevige rockavond afgesloten.

Groepen die een tweede loopbaan nastreven halen meestal niet het niveau van vroeger. Skunk Anansie vormt hierop één van de weinige uitzonderingen. Een concert van hen heeft nog steeds diezelfde mokerslag van weleer. Eentje waarvan je de dag erna nog van kan nagenieten.

< Danny Héroufosse >

De setlist:

Yes It’s Fucking Political
Charlie Big Potato
Because of You
God Loves Only You
100 Ways To Be A Good Girl
Secretly
Over the Love
I Can Dream
The Sweetest Thing
My Ugly Boy
Weak
Brazen (Weep)
My Love Will Fall
Twisted (Everyday Hurts)
Feeling the Itch
On My Hotel T.V.
Tear The Place Up
The Skank Heads (Get Off Me)

Bis 1:
Hedonism (Just Because You Feel Good)
You Saved Me
Little Baby Swastikka

Bis 2:
You’ll Follow Me Down