Met The Courage to be disliked brengt Natali Broods voor het eerst een monoloog voor De Koe. Het is te zeggen, de theatertekst van Willem de Wolf is eigenlijk geen monoloog. Ze gaat immers niet zelden in dialoog met regisseur Peter Van den Eede die haar vragen stelt. Ze speelt dus voor hem die naast de camera zit om toch een referentiepunt te hebben, publiek. In het nagesprek van de derde live stream, die volgens ons geen live stream is, stelt Natali dat ze Peters aanwezigheid in dezelfde ruimte toch belangrijk vindt. Dat is uitermate vreemd omdat ze al zo vaak in series in films geacteerd heeft waar ook geen publiek is.

Thunder Force van Ben Falcone is gewoon een heerlijke guilty pleasure die eens goed lacht met zowat alle ingrediënten van het superhero filmgenre. Zelfs wanneer de dialogen – net zoals vaak het geval is bij dergelijke films – even een ontzettend zwak niveau halen, is de prent zich daar zelf van bewust en doorprikt men dat. In dit geval door de ravissante Taylor Mosby als Tracy even fijntjes het heldenduo Emily Stanton (Octavia Spencer) en Lydia Berman (Melissa McCarthy) er op te wijzen dat hun scène stilaan het soapniveau bereikt heeft. Geweldig.

Een adembenemende thriller is het Noorse The Tunnel van Pål Øie. Ook door het gebrek aan degelijke films binnen dit genre in het home entertainment segment op dit moment omdat de Hollywoodstudio’s de meeste van hun kleppers binnen dit genre door de coronapandemie op slot houden, is dit een absolute must-see voor liefhebbers van het genre. Het is ook gewoon grootse cinema. Al van bij de start trekt de productie de kaart van het weidse en het licht van het Noorse sneeuwlandschap en de bergen, versus de enge donkerte van zijn tunnels. Het is een enorme verdienste van cinematograaf Sjur Aarthun dat die er al vanaf de eerste scènes in slaagt een claustrofobische sfeer te creëren rond het onderwerp van deze film. Hij verwijst in een shot ook naar de bijna dood-ervaring met licht aan het einde van de tunnel. Doe daarbij de sterke acteerprestaties van de cast die voldoende tijd krijgt om hun personages voldoende psychologische body te geven zodat je als kijker er een emotionele band mee krijgt en een verhaal waar mensen overgeleverd zijn aan zichzelf, zelfredzaam dienen te zijn, en je hebt een prent die moeiteloos onder de huid kruipt.

Hoe heerlijk is het om ein-de-lijk nog eens een blockbuster te kunnen zien? Weliswaar niet op het grote scherm omdat de bioscopen al sinds oktober vorig jaar in ons land opnieuw dicht zijn om de verdere verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Warner Bros wacht niet op de heropening en heeft in ons land dan ook besloten om de film meteen aan te bieden voor al wie die thuis wil zien. Een slimme zet want de straffe releases binnen het home entertainment segment blijven wat uit omdat ze uitgesteld worden zodat Wonder Woman 1984 wat ons betreft een leemte invult. Een sterke feministische superheldinfilm past ook perfect bij de huidige tijdsgeest.

Een prachtige voorstelling voor 4+-ers levert Theater Froe Froe af met Bambole dat nog tot 4 mei 2021 integraal en gratis beschikbaar is op VRT NU. De voorstelling gaat over Koen die al een tijd thuis zit en zo nu en dan een woedeaanval heeft. Hij kampt met een burn out. Hij woont in nummer 6 en op een dag komt er plots een huis naast hem staan: nummer 9 terwijl hij in nummer 6 woont. Het is een wat kokette vrouw die er komt wonen en al meteen voor niet zo’n aangename eerste ervaringen zorgt. Eendje geeft ze eten door de appelboom van Koen neer te halen en zijn zonnebloemen gaan er ook aan zodat ze die op haar vensterbank kan zetten. Op haar nieuwe huis hangt ook het plaatje ‘Van mij’. Bambole gaat over bezit, over jaloezie ook. Maar vooral dat pakketjes en dus ook een product je slechts heel even een gevoel van geluk bezorgen. Er gaat immers niets boven het gezinsgeluk, klinkt het. Koen Swanenberg en Annelore Stubbe nemen de hoofdrollen voor hun rekening. Het is van begin tot einde genieten van hun spel, bewegingen en mimiek.