‘Is iedereen ok?’ Het is een quote uit de standalone sequel Twisters op Twister dat alweer dateert van 1996 maar ook helemaal van toepassing is op het publiek in de 4DX-zaal van Kinepolis. Want jawel: het gaat er heftig aan toe in de openingsscène van deze romantische rampenfilm. De stoeltjes mogen stevig te keer gaan en ook de wind- en watereffecten doen hun ding zodat je in geen tijd het gevoel krijgt midden in een tornado te zitten.

Met A quiet place part one heeft de apocalyptische horrorfilmserie nu zijn prequel. Met andere woorden: de kijkers komen te weten hoe het allemaal begonnen is toen er meteorieten op aarde crashten en daarbij ook meteen buitenaardse wezens onze planeet onveilig begonnen maken. Het is ondertussen de derde prent na A quiet place dat zes jaar geleden nog bijzonder verrassend werkte omdat stilte erin centraal stond. Dat is nu nog steeds het geval, want de buitenaardse wezens slaan pas toe wanneer er iemand geluid maakt. Hoe je stil moeten zijn, kan omzeilen als mens? Door bijvoorbeeld in een fontein te gaan staan omdat het water luidruchtiger is dan jou, of door te schreeuwen wanneer de donder jouw noodkreet overstemt. De mogelijkheden zijn er dus wel, maar beperkt. Op dat vlak ontdekken we niks nieuws. Toch zal er nog een vierde prent volgen die het einde zou moeten betekenen van de reeks en wellicht volgend jaar zal uitkomen in de cinema.

Er komt wat sleet te zitten op de Despicable Me-formule als je het ons vraagt nadat we Despicable Me 4 in de cinema zagen. Zeker, hij is best genietbaar, maar hij komt o zo traag op dreef. Eigenlijk pas in de slotminuten, een stuk voorbij de pauze die Kinepolis inlast, wordt het geweldig. Vooral die achtervolgingsscène in de supermarkt wanneer een boze vrouw achter Gru’s vrouw aanzit, is hilarisch.

De beste Pixarfilm in jaren, dat is Inside Out 2 die Kelsey Mann regisseerde en samen met Meg LeFauve schreef. Het is tevens Kelseys debuut als regisseur voor een langspeelfilm. En wat een debuut heeft ie afgeleverd! Wanneer de aftiteling start van de film na iets meer dan anderhalf uur (zonder pauze) horen we de kindjes naast ons het jammer vinden dat ie al gedaan is. Zó goed is ie dus.

De vierde Bad boys-film Bad boys ride or die en de tweede die de Belgen Adil & Bilall regisseerden, is opnieuw één groot visueel feest geworden. Het duo kiest dan ook resoluut voor een rijk, ja zelfs verzadigd (flashy) kleurenpalet en dynamische beeldvoering/montage. In de IMAX-versie die wij zagen, levert dat nog eens haarscherpe beelden op in combinatie met een straffe sound. Dé plek waar deze grootse popcornfilm en guilty pleasure voor ons het best tot zijn recht komt, is dan ook een IMAX-theater.